*دکتر شریعتی*

مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نامردند!

برای اثبات کمال نامردی آنان٬تنها همین بس

که در مقابل قلب ساده و فریب خورده ی یک زن،

احساس می کنند مَردند.

تاوقتی که قلب زن عاشق نشده ٬

پست تر از یک ولگرد٬

عاجز تر از یک فقیر

و گدا تر از همه ی گدایان سامره

. پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند!

اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد٬

به یک باره

یادشان می افتد که خدا مَردشان آفریده

و آنگاه

کمال مردانگی را در نهایت نامردی

جست و جو میکنند!

همین!!